Kwento ng PUSONG BATO ..

Minsa’y nagmahal ang pusong bato

Sa isang katauhang mistulang anino

Hunghang na puso kayang nasilo

Isipan ma’y nadarang ng kanyang balatkayo.

Pusong bato nadarang sa init

Ng apoy na talos ang kakaibang sakit

Kapagdaka’y nahati’t nabiyak ng kusa,

Sa talas ng hapdi tila ba’t nagbabaga

Ngunit sa pagdaan ng mga araw,

Pusong sugatan animo’y sumalimbabaw

Isiping Masaya , kanyang tagahilom

Panibagong sakit ni hindi mahukom

Ising ngiti , sa kanya’y umusbong

Emosyong kakatwa sa kanya’y umusbong

Tinugunan ito upang kanyang matalos

Sa himala’t bigla, tuwa’y nagpuyos

Pitik-bulag kanyang nilaro

Upang damdami’y  kanyang matanto

Ngunit ito pala’y patintero

Siya’y nataya sa larong di guro

Umasang humilom ang pusong biyak

Ngunit isipa’y pagod na sa pag’iyak

Luha man sa mata’y ayaw ng lumabas,

Ni ngiti sa labi’y ayaw ng umalpas

Sa huli’y nanatiling matigat at buo

Tuwa sa pag-ibig ni hindi makanlo

Sa hugkas na damdaming ayaw ng sumaliwas

Pusong bat lumao’y unti-unting tumitigpas.